01 maj 2024 | Siatkówka / Reprezentacja

Bartosz Kurek zdradza swój wielki cel. "Odstawić" koszulkę kadrową w lepszym miejscu

Musiałem przejść różne procedury, ale po to zrobiliśmy to teraz, żeby sezon kadrowy wyglądał lepiej pod względem zdrowotnym w moim wykonaniu. Na samym końcu liczy się przede wszystkim wynik drużyny. Jeżeli znów mam podróżować jako turysta i patrzeć z boku jak chłopaki wygrywają złoto, to chętnie to zrobię – mówi w TVPSPORT.PL Bartosz Kurek, kapitan reprezentacji Polski siatkarzy, na starcie sezonu kadrowego.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Rekordowy sezon i... zastąpienie Leona. Prezes chwali Polaka

Rekordowy sezon i... zastąpienie Leona. Prezes chwali Polaka

Czytaj też

Gino Sirci z Sir Susa Vim Perugia o Wilfredo Leonie i wyróżnieniach. "Kamil Semeniuk i Oleh Płotnicki to wielkie gwiazdy" (fot.

Rekordowy sezon i... zastąpienie Leona. Prezes chwali Polaka

Bartosz Kurek zaczął sezon kadrowy w pierwszej grupie podopiecznych Nikoli Grbicia, którzy zgromadzili się w Spale
Atakujący po sezonie 2023/2024 pożegnał się po czterech latach z Wolfdogs Nagoya; w kolejnym zagra w ZAKSIE Kędzierzyn-Koźle
W TVPSPORT.PL mówi o ostatniej szansie na igrzyska, koncepcie All Blacks i... byciu "turystą"

Sara Kalisz, TVPSPORT.PL: – To siedemnasty raz w Spale?
Bartosz Kurek: – Wydaje mi się, że osiemnasty! Słyszałem już, że siedemnasty, ale chyba wybiła mi w Spale pełnoletniość.

– Czy po tylu latach ekscytacja tym, co się przed wami rozpoczyna, jest taka sama, jak wtedy, kiedy byłeś w wieku Michała Gierżota czy Dawida Dulskiego?
– Już pod koniec sezonu ligowego zastanawiałem się, jak będę się czuł przyjeżdżając do Spały i jednocześnie wiedząc, że to jest ostatnia moja szansa, jeżeli chodzi o występ w igrzyskach. Szczerze powiedziawszy, to nastawienie nie zmienia się od kilku sezonów. Zbudowaliśmy tak fajną ekipę, drużynę, że głównym uczuciem, które mi towarzyszy, jest radość, że spotykam moich kolegów.

– Co cię napędza? Jest w tym również element "wprowadzania" młodych kolegów do seniorskiej siatkówki reprezentacyjnej?
– Kilka lat temu poznałem koncept drużyny All Blacks z Nowej Zelandii, grającej w rugby. Oni, przed każdym zawodnikiem, który pojawia się w reprezentacji, stawiają tylko jedno wyzwanie: "koszulkę reprezentacyjną", którą przejmuje, ma "odstawić" w lepszym miejscu. Kiedy już będą kończyć karierę, kadra ma być tym samym w lepszym miejscu. Staram się to robić; to mnie nakręca. Czuję, że przez te lata, nie tylko ja, ale i wszyscy moi koledzy, z którymi miałem przyjemność grać i trenerzy, zaprowadziliśmy reprezentację w coraz to lepsze miejsce. Kiedy przyjedzie mi skończyć grę dla naszej kadry narodowej, mam nadzieję, że będę miał w sobie poczucie, że dałem zmianę in plus.

– Wydaje się co roku, że reprezentacja jest w lepszym miejscu. Co może być jeszcze lepsze po mistrzostwach świata, Europy, zwycięstwach w Lidze Światowej czy Narodów?
– Nie da się wygrać siatkówki (śmiech). Nie ma czegoś takiego, jak przejście gry w tej dyscyplinie. Trzeba w nią cały czas grać, doskonalić siebie, swoje otoczenie, drużynę, a w przypadku naszych prezesów doskonalić sferę organizacyjną. Tak należy do tego podchodzić. Jeśli zaczniemy myśleć konkretnie o pojedynczych celach, to po drodze możemy coś zgubić. Ja do tego tak podchodzę. Trzeba cały czas się rozwijać. Wydaje mi się, że wielu ludziom związanym z polską siatkówką towarzyszą właśnie takie myśli i dlatego cały czas idziemy do przodu.

– Jak uciec od myśli, że ten medal olimpijski już być "musi", już "trzeba"?
– Zacznijmy może od tego, że wymagania, które są względem nas, to duży przywilej. Nie są to oczekiwania oderwane od rzeczywistości; nie są to wymagania z księżyca. Tworzą się na bazie tego, jak prezentowaliśmy się w poprzednich sezonach. Musimy być dumni, że jesteśmy rozpatrywani w roli faworyta. Nie możemy jednak dać sobie przejąć naszych umysłów tą myślą. Musimy pamiętać, co nas doprowadziło do poprzednich sukcesów, czyli ciężka praca i wspieranie siebie nawzajem – mówię tu o nas w drużynie, ale także federacji.

– Jak się czujesz po intensywnym sezonie w lidze japońskiej? Czy miałeś jakieś zabiegi? Nikola Grbić wspominał, że część zawodników będzie musiała się poddać choćby zastrzykom.
– Musiałem przejść różne procedury, ale po to zrobiliśmy to teraz, żeby sezon kadrowy wyglądał lepiej pod względem zdrowotnym w moim wykonaniu. Na samym końcu liczy się przede wszystkim wynik drużyny. Jeżeli znów mam podróżować jako "turysta" i patrzeć z boku jak chłopaki wygrywają złoto, to chętnie to zrobię. Zrobiłem wszystko i wiem, że moi koledzy również zrobią wszystko przed przyjazdem tutaj – ci, którzy jeszcze potrzebują dodatkowych rzeczy, zastrzyków, zabiegów i tak dalej. Zrobimy wszystko, żeby być gotowymi od pierwszego dnia do pracy. Tak też jest w moim przypadku.

– W poprzednich latach rozmawialiśmy o tym, że ważnym elementem szczególnie tych pierwszych tygodni zgrupowania jest integracja. Ty byłeś zawsze team planszówki, koledzy, szczególnie Tomasz Fornal, wciągnęli cię w Play Station, było tez Stumble Guys. Co będzie w tym roku?
– Nie mam pojęcia. Takie rzeczy pojawiają się spontanicznie. Nie ma co ich planować. Z drugiej strony myślę, że przed nami mało czasu. To nie jest rozciągnięty na pięć miesięcy sezon kadrowy – raczej taka "pigułka" z dwoma bardzo ważnymi turniejami, na które musimy przygotować szczyty formy. W tym roku priorytetem będą więc siatkówka i treningi. Wokół tego, w czasie wolnym będzie regeneracja w wesołym towarzystwie przy kolacji. Tak będziemy starać się poznawać.

[VIDEO Z WYWIADEM ZAMIESZCZONE PONIŻEJ]

Czytaj również:
– 45-letni mistrz Polski nie kończy kariery. "Dzwońcie do mnie"
– Vital Heynen szkoleniowcem reprezentacji Chin siatkarzy. Mówi o długofalowym projekcie
– Dostał prezent od Polaków i... oniemiał

Rekordowy sezon i... zastąpienie Leona. Prezes chwali Polaka